De 19e TTV Hilversum Fietspuzzeltocht, traditioneel de afsluiting van het tafeltennisseizoen, zorgde weer voor de nodige gespreksstof onder de deelnemers. Barman Johan Verstege heeft zo zijn eigen, soms onnavolgbare kijk op de gebeurtenissen, zoals we inmiddels weten. Op verzoek van de redactie maakte hij onderstaand verslag. Over versierde bomen, fietsmoedertjes, een verstoorde kerkdienst en een lokale bosheks.
29 juni, morgen is het zover, de jaarlijkse Fietspuzzeltocht, het jaarlijkse afzien. Dan moeten we ons weer verplaatsen in de warrige gedachten kronkels van Eus, of juist niet, dat verschilt per vraag, Je weet het niet. En de fotopuzzel van Hans, kleine foto’s blijken groot te zijn of grote foto’s klein, maar dan moet je ze wel eerst zien te vinden natuurlijk.
En weet je een oplossing gevonden te hebben, dan blijkt het bij de avonduitleg toch weer anders te zijn en dan geldt alleen nog de wet van Eus: Eus heeft gelijk.
Toch doen we elk jaar weer mee. Waarom? We fietsen door waanzinnig mooie stukjes Nederland, waar je normaal gesproken via de snelweg langs raast en dit jaar wordt de tocht weer extra mooi, want Sarah Zagt fietst ook weer mee. Wij – het barfiets-team – gebruiken de fietstocht ook als jaarlijks teambuildingsuitje. Want het lijkt wel allemaal altijd pais en vree in het barteam, maar dat is maar schijn hoor. Niet alleen door de stress het zo goed mogelijk te willen doen, maar ook de ergernis door ongeduldige en/of zeikklanten. Maar ook onderling is er in het barteam best wel eens iets uit te praten.
Afgekeurd door de Wieringaatjes, te warm en geen pasvorm. Nou kunnen Sanne en Sarina alles aantrekken en het is in vorm, bij Frans ligt dat inderdaad een stuk moeilijker. Nu hebben de Wieringaatjes andere shirtjes besteld en die kosten geen €12,95 maar zijn gratis en zo warm.
Sanne: in zo’n lelijk, warm shirt ga ik niet fietsen.
Natuurlijk zijn die gratis: met de huidige opwarming van de aarde is er geen Eskimo te vinden, die in zo’n shirt gevonden wil worden. Maar goed, praten we morgen wel uit.
Ronnie Tober-accent
Waarom ik dit schrijf? Eus heeft mij gevraagd een verslagje te schrijven, liefst niet te vunzig en vooral niet persoonlijk of andersom. Had hij me dat twee jaar geleden maar gevraagd, dan had ik kunnen berichten over een vrouw met een Ronnie Tober accent die continu met de telefoon in haar hand riep dat ze d’r alleen thuis zijnde dochter moest bellen. Dit bleek dus het importbruidje van meneer H. den B. te zijn. Wel toevallig dat het team van deze immer bellende vrouw wel hele hoge ogen gooide bij de prijsuitreiking.
En nu denkt menig lezer, waar blijven ze, de eeuwige concurrenten, waarbij beide teams er naar streven: als we maar hoger in de top 2 eindigen dan die ander: team Van Putten en van der Velde versus Barteam
Oftewel team Barteam versus Team List en Bedrog. Van Putten – opgestapt als voorzitter – stapt toch gewoon weer op de fiets. Na alles wat er gebeurd is, voorzitter jurering door Eus en Hans, valsspelen door Lars Adema, ongeoorloofd het pontje voort gaan duwen in verboden zwemwater door de voorzitter enz.
Het lijkt me sowieso niet zo verstandig dat deze toch enigszins corpulente heren met deze extreme hitte mee gaan doen aan een fietspuzzeltocht van dit kaliber. Zeker omdat zij de omvang hebben om zeer veel rupshaartjes op te vangen.
Nieuwe troefkaart
Maar wat denk je wat: de heren hebben een nieuwe troefkaart gevonden, ene mevrouw Salentijn, jawel vrouw en moeder van een volledige postbezetting, Pieter & Teun. Ik weet niet of u weet wie Teun is, maar als u Pieter kent, heeft u vast al veel over Teun gehoord. We gaan het meemaken morgen.
En de morgen is gekomen. Het beloofde een prachtige dag te worden. Zelfs Zatte Aap had er zin an. Mooie dag betekent mooi uitzicht! Ik heb hem maar niet verteld dat Eus weer een gebied uitgezocht heeft waar wollen kniekousen en een plooirok ver onder de knie nog steeds in de mode zijn.
Gelukkig hebben wij Sanne en Sarina bij ons en dan is Sarah er ook nog met haar prachtige lach. We moesten ons melden nabij station Hoevelaken en daar wachtte ons de eerste hindernis: de koffie van Eus. Elk concurrerend team zal ik aanraden, drink er zoveel mogelijk van, ikzelf laat hem – om een noodstop te voorkomen – links liggen.
Versierde bomen
En we konden van start. Moet zeggen, Eus had er wel werk van gemaakt, langs de hele route had hij de bomen versierd met lintjes,weliswaar niet in de Hilversum-kleuren, maar blijkbaar was hij zo blij dat Elisa zich alsnog aangemeld had, dat hij voor Bijmaat rood-wit gekozen had. Of, Eus kennende, was rood-wit gewoon goedkoper. Gelukkig waren diverse lokale bewoners wel blij met Hilversum, die hadden zelfs hun luiken Hilversum blauw geschilderd. Helaas bleek ook dit antwoord later niet juist te zijn.
Ik ga u verder niet vervelen met een vraag voor vraag, foto voor foto, verslag van acht uur fietstijd. Ik zal gewoon wat opvallende vragen en teams benoemen. Een rustige start door een rupsrijke omgeving, een kleine aanvaring met een lokale bosheks, die nodig de badkuip bij nummer 9 in moest. En langs een fraai bospad kwamen we via Jannendorp aan in De Glind: tijd voor het eerste spelletje. Onderweg kwamen we een hoop bejaarden tegen die met een klapstoeltje op de fiets dezelfde richting opgingen. Niet naar het lokale naaktstrandje maar naar een heuse openluchtkerkdienst, naast het Grand Café.
Het spelletje hield in: van een afstand zoveel mogelijk ballen op een pingpong tafel te slaan.
Christelijk gekweel
Het spel werd gewonnen door Arnoud en zijn maatjes, niet zo verwonderlijk als je enige hobby is om zes dagen per week tegen een bal aan te gaan slaan. Zes dagen per week, ik snap niet dat zijn vriendin dat goed vindt. Maar misschien is die thuis ook niet altijd even gezellig.
Terwijl Eus iedereen tot rust maande vanwege de kerkdienst, werd het christelijk gekweel plotseling overstemd door een groep motoren, die met veel geraas het terrein op kwam stormen. Blijkbaar had de Here er even genoeg van om als Goede Herder bedankt te worden voor deze nieuwe dag en deze nieuwe morgen.
Het barteam, nog vrolijk bij de 1e post. Een stuk minder opgetogen bij het horen van de einduitslag.
We mochten verder, tijd voor een Eus-vraag: Wat doet Klaas? Klaas blijkt de fitnessgoeroe in het plaatselijke zwembad te zijn. Het zwembad dat ondanks het prachtige weer op de dag des Heren gesloten is. Open gaan heeft ook geen zin, want de potentiële klanten zitten een paar kilometer terug te bidden of God geen rupsenplaag over motorrijdend Nederland kan storten. Dus wat doet Klaas ? Vandaag helemaal niks ! Helaas onjuist volgens Eus en over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.
Heen en weer
Natuurlijk kwamen we onderweg regelmatig het team van Van Putten tegen. Van Putten die gezien de uitpuilende zwembandjes onder zijn te strakke poloshirt toch weer voorbereid was op een tewaterlating. Terwijl van Putten rustig keuvelend met meisje Salentijn zijn rondje reed, zag je Van der Velde als een gek heen en weer fietsen, op zoek naar antwoorden en foto’s. Ik kreeg medelijden en besloot hem een antwoord cadeau te doen bij de Riperia Riperia. Het kan ook andersom geweest zijn, maar dit is het voordeel van je eigen verslag schrijven.
Een andere zwoeger die we regelmatig tegenkwamen was Arjen. Arjen Hoogeveen die door zijn bloedeigen dochters uit hun team gearnoud is. Gezien de einduitslag – tweede plek – hadden ze dat al veel eerder moeten doen.
Arjen reed nu in dienst van een andere ex-voorzitter, de heer Louwen. De heer Louwen die het grootste deel van de route duidelijk wilde profiteren van het feit dat 30 juni de laatste dag was dat je zonder kans op boete met je telefoon in de hand mocht fietsen. De verspilling van zijn beltegoed heeft hem echter geen podiumplaats opgeleverd. Dus André, blijf gewoon doen waar je wel goed in bent: bier drinken. Dan ben je in ieder geval de brouwerij nog van enig nut.
Voetafdruk
Eus-vraag: Hoeveel voetstappen kun je noteren? Nou Eus, met jouw algemene ontwikkeling, een voetstap maak je en een voetafdruk laat je achter. Dus klopt de vraag weer niet met het antwoord. Erg jammer dat je daar zelf – na 11 keer de route fietsen – niet achter gekomen bent.
We fietsten door een beladen gebied, een gebied waar meer strijd gewoed heeft dan alleen die tegen de processierups. Een gebied waar het gebed niet alleen verstoord werd door een paar motorrijders maar ook door bommen en granaten. Een gebied waar mensen het leven gelaten hebben, zodat wij jaren na dato in alle vrijheid een Fietspuzzeltocht konden houden.
Waar mensen met bloed, zweet en tranen barricades van zandzakken opgeworpen hebben om de vijand te kunnen bestrijden. En in plaats daar even met respect bij stil te staan, gaan wij met 70 man 1173 zandzakken tellen om zo snel mogelijk bij de volgende post te zijn.
Makkie voor het barteam: 1173 zandzakken tellen. Rechts verslaggever Johan Verstege met zijn notitieblok in de aanslag.
Dat is jammer Eus. Er is meer gebeurd in de Vaderlandsche Geschiedenis, dan alleen de prestaties van Bettine Vriesekoop, daar mag je juist op zo’n dag best even bij stil staan.
Ballentent
En zo kwamen we bij de tweede post, Sportcafé De Slag. Nou, de eerste de beste die de volgende keer durft te klagen dat ie te lang op z’n Hilversum Schotel moet wachten, kan zijn fiets pakken en daar een portie gefrituurde 1-dags konijntjes bestellen. Ik denk dat de arme beestjes hun verjaardag al gevierd hebben voordat het gerecht op tafel staat. Wat een pingpongballentent!
Dit was dus de post waar Teun & Pietertje bij een spelletje Midgetgolf de puntjes uitdeelden. De post dus waar het team van Waldorf & Statler dankzij het meedoen van moedertje Salentijn hun achterstand flink kon inlopen, hoe corrupt wil je het hebben?
Verder maar weer, richting de eindstreep. De gehele tocht viel het al op, dat het ooit zo fris en fruitige team fietsmoedertjes het dit keer behoorlijk zwaar had. Ze waren flink aan het klagen. Voormalig miss America deed onderweg zelfs haar beklag bij haar echtgenoot, dat de foto’s veel te moeilijk waren en wel op zo’n toon, dat ik vermoed dat de productie van kleine Hansjes voorlopig even stil komt te liggen.
Glorietijd gehad
Ook de immer charmante lach van Carla was gedurende de tocht weinig te horen, hetgeen natuurlijk wel extra prettig is in zo’n stiltegebied. Nee, ik denk dat de dames ook wat betreft de Fietspuzzeltocht hun glorietijd wel achter zich gelaten hebben.
Wie zat er vroeger op de plek van de Jumbo? Navraag bij de plaatselijke bevolking leverde al snel het juiste antwoord op: Super de Boer, daarvoor de Vivo, de Enkabe vooraf gegaan door de A&O die De Gruyter weer opvolgde na overname van Simon de Wit, die de tent overgenomen had van een lokale melkboer, die met het bezorgen van melk met zijn hondenkar gestopt was en vanuit huis was gaan leveren, vanwege een opgelopen hernia met het sjouwen van 1173 zandzakken en die nog niet behandeld kon worden omdat Klaas nog niet geboren was: Gerrit van Altena.
Oerknal
Daar Eus met zijn antwoorden het liefst terug gaat naar de oerknal of zoals ze in dit gebied liever geloven, de Schepping, leverde natuurlijk alleen de laatstgenoemde punten op.
De tocht zat erop, op naar de BBQ, die op het advies van het barteam eindelijk aan de zonkant van het gebouw plaatsvond. Wanneer gaan ze de ingang verplaatsen? Tafeltennissers eigen was het voor sommigen een heftige verandering. Maar na een paar borreltjes had ook Jan zijn plaatsje gevonden op de door Eus speciaal voor deze gelegenheid aangeschafte kussentjes.
De uitslag:
Nr.1 Het team van Remco Haring. Remco, die zich, verwaand als hij is, bij aanmelding al opgegeven had als prijswinnaar en dit dankzij zijn teamgenoten, ook waargemaakt heeft.
Nr.2 De jeugd, Hoogeveen-Fermin-den Blanken. Hulde voor de jeugd! Zijn er ouderen die erover willen praten? Het nummer van stichting correlatie staat onderin beeld.
Nr.3 …. de Arnoud Pride. Leuk man, fietsen jullie volgend jaar in de regenboogtrui.
Nr.19 Het team van Jan, always on the run, Fred, Wim en meneer Stoop
En de rest. De rest (inclusief barteam) heeft niks gewonnen. En dan kan Marcel Krijtboek, die overigens wel weer drie heel gezellige fietsjes om zich heen had verzameld (en zonder lekke bandjes) wel roepen: we zijn hoger geëindigd dan het barteam, maar een prijs heeft ie er niet mee gewonnen.
Over team 5, hoger geëindigd dankzij de connecties van een lekker wijf, wil ik het niet eens meer hebben. Sorry voor de teams die ik niet genoemd heb, maar ik kan niet alleen maar vrienden maken.
Eus en Hans, bedankt weer voor de geweldige organisatie. Hans, ik hoop op een spoedig herstel van je seksleven en Eus, jij ook een fijne zomer.
Het Barteam heeft zich al ingeschreven voor de jubileumtocht 2020, waarschijnlijk 2 dagen Texel. Het stokje van het schrijven van het 2020 verslag draag ik graag over aan Raymond van Putten.
Sarah tot snel !!!
Johan Verstege
Noot van de redactie: Dank aan alle vrijwilligers die hebben meegeholpen om dit festijn tot een succes te maken. In het bijzonder aan Bert Olofsen, die met zijn mega-aanhanger ervoor heeft gezorgd dat alle fietsen veilig en wel van Hilversum naar Hoevelaken v.v. zijn vervoerd.
Meer foto’s van de Fietspuzzeltocht 2019 zijn te bekijken via onderstaande link:
https://photos.app.goo.gl/kHDYDnYi5PTrNRKs6